Akko

Na mijn avonturen op de West-Bank was het vorige week toch echt tijd om even hard aan de bak te gaan want vrijdag moest ik mijn eerste rapportage inleveren. Daarnaast moest er hard gebrainstormd worden over het non-violent project dat we bij CDCD willen gaan opzetten. Ik heb dus veel interviews gedaan en veel achter de computer gezeten, maar uiteindelijk was ik wel tevreden met het resultaat van mijn eerste rapportage en gelukkig kreeg ik aan het begin van deze week ook positieve feedback terug.
Zaterdag avond was het dus wel weer tijd voor iets leuks. Ik zou met Nati, een jonge die ik al een paar weken geleden ontmoet had maar waar het er steeds niet van kwam om een drankje te doen, die avond de stad in gaan. Maar omdat hij zijn sleutels van zijn appartement vergeten was bij zijn ouders in Rehovot en die op vakantie waren moest hij ze ophalen. Dus nodigde hij me uit om mee te gaan en daar ons biertje te drinken. Nadat we eerst een tijdjes door Jeruzalem gedwaald hadden met de auto waren we half elf in de kroeg in Rehovot. Samen met een andere vriend van hem hebben we gezellig biertjes gedronken. De volgende ochtend mocht ik mijn debuut maken in het Israëlische verkeer. Nati moest zijn gehuurde auto terug brengen en ik zou achter hem aanrijden met de auto van zijn ouders zodat we daar onze reis terug naar Jeruzalem mee konden voortzetten. Het verkeer in Israel is echter niet de veiligste plek. Mensen drukken zich overal tussen, geven nooit richting aan en voegen in op de laatste minuten. Nati was ook nog zo vriendelijk om zelfs geen richting aan te geven (of pas super laat) terwijl ik achter hem aanreed zodat ik vaak pas op het allerlaatste moment door had dat we afgingen slaan. Maar ik heb het overleeft, haha. Rehovot is verder echt geen interessante stad, zoals ook wikipedia je zal vertellen als je er op zoekt. Daarnaast had Nati om half drie college dus zijn we gauw weer terug naar Jeruzalem gegaan.
Via facebook was ik in contact gekomen met een man die veel fietst en MTB en woont in een dorpje vlak bij het vliegveld. Na wat contact over MTB routes in de buurt van Jeruzalem waar mijn fiets bij nader inzicht denk ik niet zo heel erg geschikt voor is met de weinige vering.. nodigde hij me uit om bij hem in de omgeving te komen MTBen. Dus stapte ik zaterdag in de bus om terecht te komen in het dorpje Ben Shemen en het Ben Shemen bos. Hij had een mooie MTB voor me klaar staan en heeft me even laten zien wat echt moutainebike is. Zo, de eerste paar km heb ik echt angst uitgestaan. Er zaten echt gigantische rotse in het parcour waar je op en af moest springen etc. Maar uiteindelijk pakte ik het volgens mij best wel snel op en was Doron, die zelf ooit Israelisch kampioen was, nog onder de indruk ook. Vooral over het feit dat ik het als wegfietser zo lang volhield. Volgens hem hadden de meeste mensen al lang last gehad van hun boven lichaam omdat dat veel meer moet werken tijdens het MTBen. Is het doen van al die buikspieroefeningen hier nog ergens goed voor geweest ;). Het was echt super leuk! En hopelijk heb ik vaker tijd om die kant op te gaan en samen met hem te fietsen.
Er waren afgelopen week ook allerlei live concerten in de oude stad om te vieren dat de zomer begonnen is. Maandag was ik al met Anat en Tal naar een leuke Israëlische Blof achtige band geweest. En woensdag ben ik met Allan en Shimmy en wat andere de stad in geweest om verschillende bandjes te zien. De sfeer was echt super leuk! Meestal is de oude stad vanaf een uur of acht een redelijke spookstad op de straten rondom Jaffa gate na. Nu was het overal gezellig en kon je koffie en lekkere dingen op straat halen. Het enige wat ik miste was de verkoop van bier. Wat ik gek vind van de Israeliers zijn absoluut niet vies van een drankje. Uiteraard hadden mensen wel zelf bier bij zich. Het is hier de normaalste zaak van de wereld dat een pop/rockband een Thora psalm omtovert tot een poplied waar alle jongeren vervolgens op staan mee te zingen. Ik kan me dat toch met de onze vader niet voorstellen. Denk dat het hele Vaticaan op zijn kop zou staan. Verder heb ik ook echt een hele coole ultraorthodoxe Jood gezien die raggae muziek maakte! Die was echt heel cool, en ook echt lekkere muziek.
Donderdag ochtend stond ik om acht uur bij CDCD om met een bus vol Palestijnse vrouwen te vertrekken naar Akko voor het vrouwen empowerment project waarbij het doel is om zowel Israelische als Palestijnse vrouwen bewust te maken van hun rol in de politiek en het vredesproces. Daarnaast hopen ze dat de vrouwen elkaar beter leren begrijpen en dit meenemen naar hun eigen gemeenschap en gezinnen. Marion en ik mochten mee als we zelf onze overnachting regelde. En dus besloten we dat we in ieder geval een dag mee zouden gaan en dan vrijdag ochtend de toerist zouden uithangen in het oude havenstadje. Marion moest daarna sowieso terug naar Jeruzalem want haar ouders waren voor een lange week op bezoek en ik zou wel zien wat ik zou doen. Uiteraard vertrok de bus uiteindelijk pas om half tien omdat er een aantal vrouwen erg laat op kwamen dagen. Maar zodra we vertrokken waren begon het feest. De Arabische muziek ging aan en iedereen begon direct te klappen en een aantal dames danste in het gang pad. Rond twaalf uur kwamen we aan bij het hotel en zagen een heleboel van de Palestijnse vrouwen voor het eerst de zee. Al deze vrouwen moesten via veel bureaucratie toestemming krijgen van de Israëlische overheid om het land in te komen. En het was voor lang niet alle vrouwen gelukt helaas. Na een introductie praatje en een lunch kon het interessante gedeelte van de reis beginnen. De vrouwen werden gemixed en in vier groepen verdeelt waar ze via persoonlijke verhalen gingen praten over hun rol in de maatschappij. Maar wat bleek van zowel de Israëlische partner van CDCD en de donor USAID mochten wij, als niet Israëliërs of Palestijnen helemaal niet bij het evenement aanwezig zijn en al helemaal niet bij deze besloten bijeenkomst. We zouden de groepsdynamiek veranderen… Waarschijnlijk wilde Ranja geen nee zeggen tegen ons en had ze niet helemaal door wat de eventuele gevolgen zouden zijn, namelijk het intrekken van al het geld door USAID. Marion en ik hebben ons nog nooit zo onwelkom gevoeld en bezwaard gevoeld. We hebben nog even wat rond gehangen in het Hotel en ik heb uiteindelijk wel nog wat nummers weten te score en toen zijn we maar naar ons Hostel gegaan in het oude centrum van de stad en de rest van de avond lekker rond gelopen door de stad en gegeten en biertjes gedronken in de haven met prachtig uitzicht op de haven. De volgende dag hebben we de stad bekeken, helaas ging de tijd veel te snel en voor we het wisten stonden we weer op de bus te wachten. Omdat er vanaf een uur of vijf geen bussen meer mogen rijden vanwege Sabbat moesten we rond een uur alweer de bus terug pakken. Akko is een super lief oud stadje met een rijke geschiedenis. Het is onder andere de hoofdstad geweest van het kruisvaarders rijk. En het uitzicht op de zee is echt fantastisch.
Zo, ik heb echt geprobeerd het kort te houden maar dat is weer niet gelukt. Hoe is het leven in Nederland? Mijn eerste maand zit er hier alweer op en begin me nu maar eens te verdiepen in wat ik hier allemaal nog moet gaan zien, want voor ik het weet zit mijn tijd er hier weer op.